Verbeter de wereld........

Ik wil proberen iedere week iets goeds te doen, zonder dat daar iets van eigenbelang in zit, behalve natuurlijk er een gevoel aan over houden.

Ik ben erg benieuwd of het zal gaan werken. Moet ik veel moeite doen om iets te verzinnen? Houden goede daden op een gegeven moment op? Of zal er toch altijd iets van eigen belang in zitten?

Twee weken geleden ben ik op het idee gekomen:
Ik liep op straat naar het kinderdagverblijf van mijn kinderen. En op de stoep waar ik dagelijks langs loop, lag een ansichtkaart. Ik pakte hem op en er stond een adres op dat wel redelijk in de buurt lag, maar niet in die straat. Ik kon drie dingen doen? de kaart weer op de grond gooien (misschien dat iemand anders zo gek was om hem door de bus te doen?), hem in de prullenbak doen (toch ook goed voor het milieu?)of omlopen en de kaart door de bus doen. Ik koos voor het laatste. Samen met de kids ben ik een blokje omgewandeld en hopelijk hebben we een wijkbewoner blij gemaakt met een langverwachte kaart. (of juist niet...???) 


Ik weet het, ik heb nou niet echt een werelddaad verricht, maar het gaf mij een goed gevoel en zoonlief vond het erg gezellig. 


Sindsdien heb ik nog twee dingen bewust gedaan, onder het motto verbeter de wereld begin bij jezelf..........Want ik weet 
o zo goed hoe een ander moet leven, maar zelf ben ik ook meer van de woorden ipv de daden. Tijd om daar verandering in te  brengen.


Zal het gaan werken??

het gezicht achter de accordeon

Het liefst zou ik met mijn spiegelreflex camera erop uit gaan in de wijk en mooie portretten fotograferen. Maar er iets wat me tegen houdt. Toch nog iets te verlegen? Niet genoeg fotografie ervaring? Bang dat ik mensen zal afschrikken? en stel dat ik die stap wel neem, moet ik er dan altijd bij vermelden dat ik het zal plaatsen in mijn blog? Mensen van de krant doen dat natuurlijk ook niet. Maar het voelt een beetje als schending van de privacy wanneer ik dit doe.
Sinds dat ik dit blog ben begonnen, kijk ik wel anders naar de mensen in " mijn wijk". Zoals de meneer met zijn accordeon. Ik loop wekelijks langs hem heen en meestal gooien we ook een muntje in zijn mandje. Maar nu heb ik ook daadwerkelijk een praatje met hem gemaakt, hij komt uit Bulgarije en hij speelt zijn hele leven al accordeon. Veel verder kwam het gesprek niet.
Maar toch.......een klein verhaal achter een gezicht die ik wekelijks zie. Wie weet leer ik op deze manier nog meer wijkbewoners kennen.
En misschien durf ik zelfs over een drempel te stappen en mensen te fotograferen.

Home Sweet Home

Voor ons was het vandaag echt: Home Sweet Home. Afgelopen weekend zijn manlief en ik naar Brussel geweest, zonder kids. Zij hebben zich uitgeleefd bij allebei de opa's en oma's.
Vooral bij opa en oma " Justy" kan onze oudste lekker buiten ravotten. Ze wonen in een dorp en hebben een mega-tuin met een pony en een hond. Nadat de kids een topweekend hebben gehad en wij ook, was toch ook wel weer heel fijn om weer heerlijk te knuffelen en alle verhalen te horen. ( en stiekem ook wel lekker om weer thuis te zijn, in ons eigen kleine flatje. Het blijft toch THUIS. )
Onze kleine man was zelfs zo moe van het hele weekend in de gezonde buitenlucht, dat ie vanmiddag spontaan op de bank in slaap viel, ...............zzzzzzzzzzzzzz..................!!!!!

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama .